The Great Buck Howard

وردست شعبده باز پیر: «باک هاوارد کبیر»

 

«باک هاوارد کبیر» که اکران آن از هفته آینده در آمریکا شروع می شود، فیلمی است با شرکت کالین هنکس،  پسر تام هنکس، ستاره برجسته هالیوود و برنده جایزه اسکار، نوآمده 31 ساله به عالم سینما، که برای اولین بار در نقش اول ظاهر می شود. هنرپیشه شدن پسر یک ستاره مشهور، رقابت ناعادلانه ای می شود  برای جوانهای ناشناسی که بروند نقشی را بخواهند که پسر تام هنکس هم آن را خواسته باشد. اما دنیای نامردی است و پارتی بازی، و کمتر کسی پیدا می شود که باباش بیاید نه  تنها فیلم اول او را تهیه کند، یعنی برود سرمایه برایش پیدا کند، بلکه خودش هم در آن نقش بازی کند، که به اصطلاح فیلم اول با حضور یک هنرپیشه طراز اول هالیوودی بیرون بیاید.

 

اما شانس را  کارگردان جوان «شان مکگینلی» آورده که این پدر و پسر، سناریوی او را پسندیده اند برای اولین فیلم مشترکشان.  این فیلم زمستان سال پیش یعنی 2008 یکی از فیلمهای مطرح جشنواره ساندنس بود، البته به خاطر حضور تام هنکس، و حالا هم در میان موج فیلمهای پارسال ساندنس که یکی یکی دارند اکران می شوند، این فیلم هم می آید روی اکران.

 

گزارش تلویزیونی بهنام ناطقی

به مناسبت اکران همگانی قریب الوقوع نخستین فیلمی که پسر تام هنکس در آن نقش اول را بازی می کند، تام هنکس، پسرش کالین هنکس و همبازی هایش جان مالکوویچ و امیلی بلانت، و تهیه کننده فیلم استیون شارشیان، جمع  بودند در حمایت از کارگردان فیلم اولی شان مکگینلی. در فیلم باک هاوارد کبیر، جان ملککوویچ نقش شعبده باز کهنه کار ولی فرسوده ای را بازی می کند، و کالین هنکس، دستیار جوان او.

 

مالکوویچ می گوید این شخصیت خیلی شبیه آدمهای قدیمی است که در کار نمایش به آنها بر می خوریم، آدمی است عجیب و خیلی مشغول کننده. این نقش را سناریست وکارگردان «شان مکگینلی» بر اساس زندگی شعبده بازی نوشته است به نام Amazing Kreskin  یا «کرسکین اعجاب آور» که برای افتتاح فیلم آن شب در محله ترایبکای نیویورک حاضر شده بود، در کنار تام هنکس و دیگران. 

 

مکگینلی می گوید در 22 سالگی ازقضای اتفاق کاری پیدا کرد به عنوان مدیر برنامه یک شعبده باز پیر به نام  کرسکین، و داستان آن را بار ها در میهمانی ها تعریف می کرد تا اینکه سرانجام به توصیه دوستان، آن را سناریو کرد. او می افزاید همه فیلم داستان او نیست، بلکه از این طرف و آن طرف به آن اضافه کرده، ولی می گوید ده دقیقه اول فیلم، عین حقیقت است، و بقیه داستان، ساختگی. 

 

فیلم «باک هاوارد کبیر» برای اولین بار، کالین هنکس، 31 ساله  را به عنوان یک هنرپیشه سینما به تماشاگران معرفی می کند.  کالین هنکس می گوید وقتی قرار شد شغلی در زندگی انتخاب کند، هنرپیشگی در راس فهرست کارهائی که دوست دارد، قرار گرفت و تصمیم گرفت آن را دنبال کند، علیرغم غرولندهائی که ممکن بود بلند شود.  کالین هنکس قدرت بازیگرش اش به  امیلی بلانت، همبازی اش در فیلم «باک هاوارد» ثابت کرده.  امیلی بلانت می گوید کالین هنکس هم خیلی باحال است و هم خیلی با استعداد، و بازی اش نقدهای خوبی هم گرفته.

 

***

 

کالین هنکس ظاهرا سربلند است، به خاطر اینکه نویسنده وکارگردان شان مکگینلی، که  بیست سال است سناریست است و این اولین فیلم عمده ای است که می سازد بعد از چند فیلم مستقل،  به گفته منتقدها، توانسته یک فیلم کمدی تحویل بدهد با توجه به توجه به جزئیات سنتهای قدیم نمایش در آمریکا و شخصیتی که با کمک جان مالککوویچ خلق کرده، خیلی به دل می نشیند. این شخصیت، شعبده باز نیست، بلکه منتالیست mentalist است، یعنی نمایش هائی از  قدرت ذهنی می دهد، در مثلا خواندن افکار دیگران یا پیدا کردن اشیاء گمشده، که البته همه نمایشی است.  روزگاری بروبیائی داشته و مثلا بارها می گوید که شصت و یک بار در شوتلویزیونی تونایت شو Tonight Show، در کنار جانی کارسن ظاهر شده، اما هر چند از استعداد و توانائی او چیزی کم نشده، زمانه اش گذشته، و حالا مجبور است در شهرهای دور افتاده و در تالارهای رنگ و رورفته خانه های سالمندان برنامه اجرا کند. 

 

دانشجوی ترک تحصیلکرده حقوق با گرفتن شغل مدیربرنامه این هنرمند کارکشته، درواقع آماج زخم زبانهای او می شود و هدف نیش وکنایه های تحقیرآمیز این آدم، که در باره توانائی ها و شهرت و محبوبیت خودش، به توهم دچار است. تام هنکس هم غیر از اینکه تهیه کننده فیلم است، یعنی سرمایه را پیدا کرده و مدیریت کرده،  در دو سه صحنه هم در نقش پدر این جوان ظاهر می شود، یعنی نقش پدر شخصیت پسرش را بازی می کند. اما  صحنه هائی کلیدی است برای اینکه این پسر جلوی پدرش می ایستد و علیرغم اصرار او دانشکده حقوق و آینده ای که پدرش ترسیم کرده، را رها می کند و به سوی ماجرا می رود، در کار جدیدش، که وردست باک هاوارد است، در دنیای نمایشی رنگ و رو باخته.

 

و فیلم در واقع، یک ژانر کلاسیک سینما را دنبال می کند،  یعنی مسافر دنیادیده و وردستش،ِ مثل مرشد و بچه مرشد.   در جریان این سفر، شخصیت باک با گذشته و به  تصور یا توهم آنچه که بوده و حالا نیست، درگیر است و شخصیت جوان وردستش، با آینده، در این طی طریق، این جوان هویت پیدا می کند، به استقلال می رسد از پدرش، و صدای خودش را پیدا می کند به عنوان یک نویسنده. این دو شخصیت هر دو، رویاباف هستند، یکی رویای گذشته را دارد و دیگری رویای آینده را، و رویای هر دو آنها از یک سری توهم ناشی می شود در باره موفقیت. به قول منتقد هالیوود ریپورتر، شان مکگینلی  در اطوارهای خودفریبانه شخصیت باک هاواراد، جاه طلبی او را می کاود، و در آرزوی موفقیت نویسنده جوان، اعتماد به نفس و عزم راسخ او را نشان می دهد برای رسیدن به هدف.

 

منتقدان از بازی ها تعریف کرده اند، به خصوص بازی جان ملکوویچ، که هر چند به اغراق متوسل می شود، ولی بازی اش را منتقد ورایتی،  «چند لایه» توصیف کرده است. فیلم از حضور امیلی بلانت درنقش مسئول روابط عمومی و تبلیغات یک برنامه محلی که باک هاوارد در آن حضور دارد، خیلی سود برده.   بعد از جشنواره ساندنس، نزدیک به یک سال است که این فیلم را در جشنواره های مختلف، به خصوص جشنواره های کمتر شناخته شده، دور می گردانند، و همه جا، حضور تام هنکس، و پسرش، نگاه های مطبوعات را به خود می کشد و فرصتی است برای مطرح کردن فیلمی که در غیر اینصورت  گمنام می ماند.  منتقد ورایتی نوشته فیلم لحنی دارد دسترسی پذیر، که هم برای جوانها جالب است  و هم برای میانسالها، ولی برای اینکه در گیشه جادو کند، باید تبلیغات ظریفی داشته باشد.