17 Again

زک افران: سرگردان بین نوجوانی و بلوغ

 

«دوباره 17» فیلم جدید زک افران، ستاره محبوب نوجوانان در آمریکا، که از جمعه، پس فردا، اکران سراسری آن در آمریکا شروع می شود، ماجرای پدر 37 ساله دو نوجوان دبیرستانی است که بعد از رسیدن به بن بست در زندگی، ناگهانی برمی گردد به نوجوانی و با پسر و دختر خودش همکلاس و دوست می شود و رابطه جدیدی برقرار می کند با همسرش. فیلم با خاطره ای ابتدا به گذشته رجوع می کند، به لحظه کلیدی یک تصمیم که قهرمان فیلم فکر می کند مسیر زندگی اش را تغییر داد.

 

بعد از مجموعه موزیکال دبیرستان، که زک افران Zack Efron را معرفی کرد به سینماروها، این اولین فیلمی که زک افران رسما ستاره آن است، که البته برای زک افران رویداد خیلی مهمی است، چون برای اولین بار در پوستر یک فیلم، اسم او را بالا نوشته اند. برای نوجوانهائی که برای زک افران جیغ می کشند و او را سمبول سکسی و مرجع تقلید خودشان می دانند هم، روی پرده آمدن فیلم «دوباره 17» رویداد مهمی است اما دوشنبه معلوم خواهد شد که برای استودیوی نیولاین سینما، تهیه کننده فیلم، و در اصل، برای کمپانی وارنر برادرز، که نیولاین را بلعیده، خبر خوبی هست یانه، چون فیلم «دوباره 17» را منتقدها زیاد تحویل نگرفتند، و امید استودیو به هواداران زک افران است که وظیفه دارند با هجوم به سینماها در روزهای تعطیل آخراین هفته، آن را به یک فیلم پرفروش تبدیل کنند.

 

گزارش تلویزیونی بهنام ناطقی

همه ما به خصوص آنها که از زندگی هاشان راضی نیستند، گاهی یاد لحظه هائی کلیدی از زندگی می افتند که اگر فلان تصمیم را جور دیگری می گرفتند یا فلان حرف را جور دیگری می زدند، مسیر زندگی شان عوض می شد. این را در خیلی از فیلم ها هم دیده ایم به عنوان ابزاری برای قصه گوئی یا حتی فلسفه بافی در باره اتفاقی بودن زندگی... فرق فیلم «دوباره 17» با فیلمهای دیگر که از این ابزار قصه گوئی استفاده می کنند، این است که شخصیت بر می گردد به سن گذشته، یعنی 17 سالگی، اما دنیا بر نمی گردد عقب، و بنابراین، 17 سالگی او همزمان می شود با همان دنیای بزرگسالی اش. بنابراین فرصتی می یابد تا از زاویه ای دیگر به فرزندانش و به همسرش نگاه کند، از دید 17 سالگی.

 

***

 

چند شب پیش در سینمای چاینیس هالیوود، در مراسم افتتاح اکران عمومی فیلم «دوباره 17» 17 Again حضور صدها هواخواه نوجوان زک افران، ستاره این فیلم، خیره کننده بود و او را وادار کرد که از به آنسوی بلوار هالیوود برود برای سلام و احوال با هوادارانش. بعد از مجموعه «موزیکال دبیرستان» این اولین بار است که سرنوشت فیلمی کاملا روی دوش زک افران، ستاره جوان قرار گرفته است.

 

زک افران می گوید فرصتی بود که نقش کاملا متفاوتی بازی کند بدون اینکه از دبیرستان بیرون بیاید. او می گوید در این فیلم نقش یک پدر 37 ساله را بازی می کند که چالش جالبی بود چون با خودش فرق دارد. او می گوید خوشحال است که با همکاری بر استیرز، کارگردان، فیلم جمع و جوری از آب در آمده.

 

در فیلم «دوباره 17» متیو پری، ستاره سریال Friends نقش بزرگسالی شخصیت زک افران را بازی می کند. متیو پری می گوید سناریو و شخصیتی که بازی می کند را خیلی دوست دارد، مردی که دائم غصه تصمیم های غلطی را دارد که در گذشته گرفته. او یادآور می شود که سناریو به فیلمهائی که دوست داشت، مثل Big و Groundhog Day شبیه است.

 

شخصیت زک افران در دبیرستان سعی می کند دخترش را از معاشرت با بچه های ناباب بازدارد و به پسرش درس شجاعت و اعتماد به نفس بیاموزد. هدف مبارزه او یک شاگردمدرسه شرور و قلدر است که پسرش را تحقیر می کند و با دخترش رابطه برقرار می کند. زک افران می گوید این فیلم در باره یک پدر است که می خواهد با همسر و فرزاندنش رابطه عمیق تری برقرار کند و دو باره عاشق زن خودش می شود، داستانی است در باره شانس های دوم، و فیلمی است که همه با آن رابطه می گیرند.

 

این فیلم، داستان فیلمهای دیگری مثل Big و 13 on 30 و نظائر آن را به زبان تازه ای و با شخصیت های جدید باز گو می کند. برگشت به گذشته برای اصلاح یا تغییر یک لحظه کلیدی، یک ابزار یا device قصه گوئی است ولی در فیلم «دوباره 17» از آن به نوع تازه ای استفاده کرده، به عنوان وسیله ای برای تاثیر گذاشتن در زندگی عزیزان. این فیلم خانوادگی، به پدرمادرها می گوید برای درک فرزندان باید از دید آنها و در دنیای آنها قرار گرفت و به دنیا نگاه کرد، آن وقت می شود پدرمادر بهتری بود. اگر 17 ساله شدن صوری این پدر را در نظر نگیریم، یا آن را تمثیلی بدانیم، آن وقت معنی اصلی فیلم روشن می شود. این آدم هر چند به بهانه اصلاح یک تصمیم در گذشته خودش 17 ساله می شود، ولی عملا کمکی به خودش نمی کند، بلکه می تواند مشاور بهتری برای پسر و دختر نوجوانش باشد، یعنی درسهای پدرانه را حالا در لباس همشاگردی می دهد.

 

مادر بچه ها با بازی Leslie Mann یک زن سی و چند ساله است که کششی به این نوجوان 17 ساله که نمی داند همان شوهر سابقش است، احساس می کند و شوهر هم به یاد می آورد که اصلا چرا عاشق این زن شده بود. رابطه زک افران 21 ساله با این زن سی و چند ساله، یک لایه سکسی در باره عشق زن مسن تر با مرد جوان تر پیدا می کند، که خودش بازتابی است از پرسونا یا شخصیت اجتماعی زک افران به عنوان ستاره، که علاوه بر نوجوانان، در میان زنان سی چهل ساله و همچنین بعضی همجنسگرایان هم هوادار دارد.

 

رابطه شخصیت زک افران و زن بالغ اش، از دید منتقد ویلج وویس، برای راضی کردن زنان هواداران زک افران است. ولی از این تعبیر یک کم شیطنت آمیز که بگذریم، پیام فیلم این است که به عنوان یک نوجوان 17 ساله، عشق زنش را به خودش زنده می کند، یعنی می گوید برای اینکه عشق تازه بماند، خود آدم باید همیشه تازه بماند، و این آدم 37 ساله که از زندگی اش خسته شده، حوصله هیچکس را ندارد و هیچکس هم حوصله او را ندارد، وقتی از دید خود 17 ساله اش نگاه می کند به دنیا، چیزهائی دستگیرش می شود که قبلا تصورش را هم نمی کرد.

 

درس اخلاقی و تربیتی فیلم این است که پیشنهاد می کند که همیشه و در هر سنی، می توان شادابی و کنجکاوی و امید به آینده را که ویژگی های یک نوجوان است حفظ کرد. عکس آن هم البته صادق است، یعنی می گوید 17 ساله شدن شخصیت اصلی، تعبیر این است که این آدم رشد نکرده از نظر روانی، همچنان در دوران دبیرستان گیر کرده. شبیه شخصیت اصلی فیلم اول بر استیرز Burr Steers، کارگردان این فیلم، Igby Goes Down که راجع به آدمی بود که نمی خواست بزرگ بشود.

 

ولی به قول کرک هانیکات Kirk Honeycut منتقد هالیوود ریپورتر، فیلم «دوباره 17» برداشت اصیل و تازه ای دارد از این ابزار برگشت به گذشته، و بعضی مواقع، بهتر از انتظار است و گاهی هم البته، بدطوری زمین می خورد، و سناریوی نایکدست همراه شده است با اغراق در کارگردانی به خصوص در صحنه های کمیک فیلم. این اغراق ها، ناشی از حضور زک افران است که باعث می شود سناریست و کارگردان سعی کنند فیلم را با اغراق در صحنه های کمیک، برای نوجوانان که هواخواهان او هستند، سرگرم کننده تر بسازند.

 

تهیه کننده ها از یک طرف می خواهند زک افران، این ستاره را که حالا 21 ساله شده و کم کم دیگر نمی تواند نقش شاگرد دبیرستان را بازی کند، بالغ تر بسته بندی کنند، و از طرف دیگر هم نمی خواهند هواداران بچه مدرسه او را از دست بدهند. اسکات فانداس، منتقد ویلج وویس از اصرار سازندگان فیلم برای تبدیل آن به یک فیلم نوجوانانه انتقاد کرده، و نوشته انگار با ضوابط مهندسی برای گرفتن حداکثر جیغ و حداکثر هوار از دخترهای نوجوان، سرهم شده. از دید این منتقد، این فیلم همان داستان Big است که حالا برعکس شده. در Big، تام هنکز پسربچه 11 ساله ای بود که یک باره آدم بزرگ شد. یعنی آرزوی بچه که می خواهد زود بزرگ شود، یکباره تحقق یافت و باجهانی روبرو شد که هم به معصومیت و تازگی نگاه او نیاز داشت و هم می خواست از آن سوء استفاده کند.