Scoop by Woody Allen

کمدی جنائی وودی آلن در انگلیس

لونا شاد:  تماشاگران در آمریکا این روزها فرصتی دارند در میان فیلم‌های تابستانی سینماها، یک فیلم از وودی آلن تماشا کنند،  که معمولا کارهایش در میان فیلم‌های تابستانی پخش نمی‌شوند، اما فیلم افشا، یا  Scoop، کمدی جنائی و سبکی که وودی آلن Woody Allen  با شرکت اسکارلت جوهنسن Scarlett Johansson  در لندن ساخته است، برای فصل تابستان که فصل فیلم‌های نه چندان جدی است، مناسب است. 

بهنام ناطقی: بله، متنقدها از جمله آقای پیتر تراورس از هفته نامه رولینگ استون، یاد آور می شوند که هرچند این بهترین کار وودی آلن نیست، ولی در میان فیلم های بی مغز تابستانی فرصت غنیمتی است که آدم به حماقت های خلاقه بخندد. به قول اروسن ولز، هنرمندان برجسته، بهترین کارهای خود را در آغاز کار، یعنی در بیست سالگی و بعد در اواخر عمر، یعنی در هفتاد سالگی انجام می‌دهند. وودی آلن که همین دسامبر پیش  70 ساله شد، از آن موقع تا حالا دو تا فیلم بیرون داده، که برخلاف معمول که فقط در نیویورک کار می کرد،  هر دو را  در لندن ساخته، و در هر دو از ستاره نوآمده  هالیوود،  اسکارلت جوهنسن استفاده کرده و  و در هر دو به نوعی برخورد آمریکائی های عادی با اشرافی های بریتانیائی.  اما اولی، یعنی Match Point یکی از فاخرترین و دقیق ترین کارهای او در نوشتن و کارگردانی، و دومی، یعنی اسکوپ یا افشا، فیلمی است مفرح که به قول بعضی منتقدها،  یک کم سرسری ساخته شده است.  

-

فیلم اسکوپ یا افشاگری، خانم اسکارلت جوهنسن، همبازی تازه وودی آلن، نقش یک دانشجوی روزنامه‌نگاری را بازی می‌کند که برای گذراندن تعطیلات به لندن رفته است و در جریان تماشای یک برنامه شعبده بازی که مجری آن خود وودی آلن است، با روح یک روزنامه نگار برخورد می‌کند که برای او از ماجرای یک قتل پرده بر می دارد.

صحنه: وودی آلن و اسکارلت در حال تحقیق در خیابان ها 

دختر روزنامه نگار خوشحال از اینکه می تواند حرفه خود را با افشای قتل های جنجالی لندن شروع کند، با شعبده باز شوخ و بی حواس، یعنی خود وودی آلن همدست می‌شود.

صحنه Listen to Me 

 روح روزنامه نگار در این صحنه به  تیم عجیب تحقیق جنائی می گوید قاتلی که جنایات خود را با قراردادن ورق های طالع بینی نشانه می زند، فرزند خوش سیمای یک خانواده اشرافی بریتانیائی است.

به قول منتقد روزنامه سنفرانسیسکو کرانیکل، آقای میک لا سال Mick LaSalle فیلم اسکوپ هر چند به خوبی فیلم کار قبلی یعنی  Match Point نیست، اما یک چیز دارد که در آن فیلم نبود و شاید ده سال در هیچ فیلم وودی آلن نبوده است، و آن خنده است. این منتقد، فیلم Scoop را واقعا خنده آور می داند، آنهم نه لبخند و خنده  ریز زیر  لبی،  بلکه قهقهه، و جذابیت دیگر آن را در ترکیب موفق وودی آلن و اسکارلت جوهنسن می داند، که به نوعی یادآور ترکیب وودی آلن با همبازی های برجسته گذشته اش است، یعنی میا فارو و دایان کیتن. 

اسکارلت جوهنسن، در مصاحبه‌ ای برای تبلیغ فیلم Scoop می گوید بعد از آنکه سال گذشته در فیلم  وودی آلن بازی کرد،  با او دوست شد و خیلی دلش می خواست که با خود وودی آلن در فیلمی همبازی شود و سناریوی اسکوپ را وودی آلن برای همین منظور بلافاصله آماده کرد. 

در فیلم اسکوپ، دختر روزنامه نگار برای نزدیک شدن به متهم خود را دختر یک خانواده ثروتمند آمریکائی وانمود می کند. در این این صحنه در استخر یک کلوپ خصوصی در لندن،  نخستین برخورد اوست با قاتل خوبرو و ثروتمند.

شخصیت اسکارلت جوهنسن در فیلم Scoop قبل از اینکه قاتل را به دام بیاندازد، در دام عشق او اسیر می شود. 

اسکارلت جوهنس می گوید علت موفقیت شخصیت او در این فیلم راحت بودن کار کردن با وودی آلن به عنوان یک کارگردان است و برای همین است که بازی ها همیشه طبیعی است.

منتقد کریستین ساینس مانیتور، پیتر رینر Peter Rainer می نویسد در نگارش این فیلم، وودی آلن به سبک گذشته خود برگشته است که استفاده از تک خط های خنده آور کمدی در جریان داستان بود که حالا آن را با ساختار یک ملودرام قاطی کرده است. بعضی از قسمت هایش کاملا مثل یک درام جنائی کارآگاهی جلو می رود، ولی در بعضی از  قسمت ها،  به کمدی جوک های تک خطی تبدیل می شود. مثل این صحنه، که در آن شخصت شعبده باز با بازی وودی آلن برای راه یافتن به خانه قاتل، خودش را یک پدر اسکارلت جوهنسن و یک ثروتمند یهودی آمریکائی جا زده است. 

مانولا درگیس، نویسنده نیویورک تایمز، یاداور می شود که وودی آلن در این فیلم و فیلم قبلی Match Point از یک سری فیلم مفرح کارآگاهی و جنائی دهه 1930  متاثر است تحت عنوان Thin Man که در آنها یک زن و شوهر خوش برخورد و شوخ و ثروتمند، نقش کارآگاه های آماتور را بازی می کردند.  خانم درگیس می نویسد وودی آلن درک می کند که موفقیت آن سری فیلم در کشف جرم نبود بلکه در شوخی های زیرکانه ای بود که دو شخصیت اصلی با هم ردو بدل می کردند.

اما بعضی دیگر از منتقدهای آمریکائی کار وودی آلن را تکرار خود می دانند و از جمله آقای جک ماتیوز در نیویورک نیوزدی می نویسد تماشای وودی آلن هفتاد ساله که می خواهد شخصیت سابق خود را روی پرده زنده نگه دارد، به تماشای یک بازیکن پیر بیس بال شبیه است که در آخرین فصل بازی در زدن یک توپ ساده شکست می خورد.  این نویسنده پیشنهاد می کند که بعد از این وودی آلن به کارگردانی بسنده کند و شخصیتی که در فیلم ها بازی می کند را بازنشسته کند.

***

لونا شاد:  ترکیب وودی آلن و اسکارلت جوهنسن در این فیلم ترکیب جالبی است، ظاهرا وودی آلن هر چه مسن‌ تر می شود،  اصرار دارد با هنرپیشه های جوان تر و جوان تر همبازی باشد. 

بهنام ناطقی: وودی آلن، یکی از پرکارترین نویسنده ها و کارگردان های سینمای آمریکا،  همیشه مراقب بوده است که داغ ترین هنرپیشه های روز را در فیلم هایش شرکت بدهد، از شارلیز ترون گرفته تا گلدی هاون و شارلوت رمپلینگ، خیلی ها در فیلم های او ظاهر شده اند، ولی در سی سال گذشته با یکی دو هنرپیشه فقط ترکیب خاص و بده بستان هنری واقعی داشته است، یکی دایان کیتون است، و دیگری میا فارو، و حالا هم خانم اسکارلت جوهنسن.  هنرپیشه های جوان هم خیلی دلشان می خواهد در فیلمی از او ظاهر شوند، به خاطر اینکه فیلم های وودی آلن هر چند فروش زیادی ندارند، ولی برای همه دست اندرکاران پرستیژ می آورند. 

لونا شاد: شاید برای پرستیژش باشد که ما هم در این برنامه داریم در باره این فیلم صحبت می کنیم، چون منتقدها راجع بهش زیاد خوب ننوشته اند.

بهنام ناطقی:  ولی همه موافق هستند که این فیلم Scoop   یک فیلم ناب وودی آلنی است، که حالا شاید به خوبی فیلمهای دیگه اش، به خصوص فیلم قبلی یعنی Match Point در نیامده، ولی تماشای آن بی لذت نیست به خصوص که تماشاگر را با شوخی هائی که حتی گاه به داستان هم مربوط نیستند،  واقعا می خنداند.