Venice Fest 2006: The Fountain

جشنواره ونیز و فیلم جدید ارونافسکی: چشمه

جشنواره  بین‌المللی فیلم ونیز که هفته گذشته کار خود را شروع کرد، نگاه‌های سینمادوستان جهان را متوجه خود کرده است به خاطر فیلم‌های عمده‌ای از سینماگران برجسته که در آن معرفی می‌شود، اما در خود جشنواره، نگاه‌ها نگران است. از یک طرف به خاطر تظاهرات مخالفان روند جهانی شدن که  فرصت هوای خوب و جمع شدن مطبوعات در ونیز استفاده کرده‌اند برای دردسر ساختن علیه چیزی که این جشنواره خیلی به آن می‌بالد، و در واقع نماد آن است، یعنی سینمای جهانی، که در آن، هالیوود سردمدار است. 

نگاه‌های دست‌اندرکاران وبرگزارکنندگان،  از جمله آقای Marco Muller مدیر هنری جشنواره،  از یک طرف متوجه رم است، پایتخت ایتالیا، که به زودی ممکن است با جشنواره عظیم و جدیدش ونیز را تحت الشعاع قرار بدهد،  و از طرف دیگر، همانطور که گفتم، متوجه آمریکا است و هالیوود، پایتخت سینمای آمریکا.  از افتخارات جشنواره ونیز این است که فیلم‌های آمریکائی که پارسال آنجا نشان دادند، بعدا در خود آمریکا مجموعا 23 جایزه اسکار گرفت.

در میان 21 فیلم قسمت مسابقه جشنواره ونیز، امسال چهار فیلم از سینمای آمریکا گنجانده شده است و برنامه  افتتاح جشنواره پنجشنبه شب گذشته  فیلم جدید برایان دوپالما، کارگردان مشهور آمریکائی بود، فیلم دالیای سیاه، یا Black Dahlia   که دو ستاره جوان و زیبای سینمای آمریکا را در کنار هم قرار می‌دهد، اسکارلت جوهنسن و هیلری سوئنک.

شصت و سومین جشنواره فیلم ونیز با فیلم Black Dahlia یا دالیا سیاه افتتاح شد، از کارگردان برجسته برایان دوپالما، که ما را به هالیوود دهه 1940 می‌برد، در جریان کشف قتل یک نوستاره هالیوودی به نام الیزابت شورت، که براساس رمانی ساخته شده است از نویسنده مشهور جیمز الروی James Ellroy .  

خانم اسکارلت جوهنسن که اینجا او را در مراسم افتتاح جشنواره می‌بینید،  نقش معشوق یکی از دو کارآگاه پلیس لس آنجلس را ایفا می‌کند که در یک مثلث عشقی بین دو کارآگاه گیر می‌کند و به خاطر صحنه‌های سکسی فیلم از طرف منتقدها سئوال پیچ شد.

در اینجا خانم جوهنسن می گوید خوب است آدم سکسی باشد اما خوب نیست که بگویند با صحنه‌های سکسی فیلم را تحت‌الشعاع قرار داده است.  

کارگردان برایان دوپالما که شخصا تقاضا کرده است فیلمش به جای جشنواره جدید رم در جشنواره ونیز در بخش مسابقه نمایش داده شود، می‌گوید یک فیلم جنائی سیاه نقش کارگردان این است که تصاویری که به نحوی به جنبه‌های داستان پیچیده سرو کار دارند، در برابر چشم تماشاگر بگذارد، که همراه با شخصیت‌ها در کشف جنایت شریک شود.

فیلم بلک دالیا رقیب یک فیلم جنائی دیگر هالیوودی است به نام Hollywoodland در باره یک جنایت دیگر در هالیوود دهه 1940 و 1950 هالیوود که در آن جرج ریوز، بازیگر سری فیلم‌های سوپرمن به قتل رسید.

علاوه بر این ها، آقای ایتان هاوک، هنرپییشه مقیم نیویورک، که مدتی است در رشته‌های مختلف از رمان نویسی تا بازیگری روی صحنه طبع‌آزمائی می‌کند،  دومین فیلم خود در مقام کارگردان را به جشنواره ونیز آورده است، فیلمی به نام The Hottest State یا داغ‌ترین حالت، براساس رمانی از خودش که در سال 1996 منتشر کرد. داستان عشق دو هنرمند، یک بازیگر حرفه‌ای با بازی مارک وبر Mark Webber و دختری که می‌خواهد موسیقیدان شود، با بازی کاتالینو سندینو مورنو Catalina Sandino Moreno و به خاطرشکست در رابطه‌ای عشقی، نمی‌خواهد ماجرای تازه‌ای را شروع کند. 

ایتان هاوک که برای تبلیغ فیلمش به ونیز رفته است، در مصاحبه‌ای توضیح می‌دهد که در آوردن رابطه این دو، باورکردنی آن، بزرگترین چالش او در کارگردانی این فیلم بود. 

در میان فیلم‌هائی که تاکنون در جشنواره ونیز توجه منتقدان را جلب کرده‌اند، فیلم Children of Men یا بچه‌های مردان است، کار الفونسو کوآرون Alfonso Cuaron  کارگردان مکزیکی مبتکر آقای  که فیلم Y Tu mama tambien   از وی خیلی گل کرد و بعد یکی از فیلم‌های سری هری پاتر را هم کارگردانی کرد. این فیلم براساس رمانی از نویسنده آمریکائی P.D James   دنبال جواب این سئوال ساده می‌گردد که چه می‌شود اگر بشر نتواند تولید مثل کند؟

کارگردان الفونسو کوآرون می‌گوید در این فیلم تولد یک بچه به صورت یک معجزه مطرح می شود، و می‌گوید ما متاسفانه در دنیائی زندگی می‌کنیم که فراموش کرده که معجزه حیات را فراموش کرده. از نظر او عدم توجه بشر به ارزش جان، مشکل اصلی این روزهاست. 

کلایو اوئن، هنرپیشه بریتانیائی که اخیرا در چند فیلم هالیوودی از جمله فیلم قبلی اسپایک لی موفقیت فوق العاده داشت، ستاره اصلی فیلم بچه های بشر است، که در آن از جمله با ستاره زیبای دیگر بریتانیائی، خانم جولین مور همبازی است، و هنرمند کهنه‌کار، آقای مایکل کین.

این خانم ریچل وایز، ستاره آمریکائی است که همراه با فیلم Fountain یا چشمه به کارگردانی نامزدش، آقای دارن ارونافسکی  Darren Aronofsky جشنواره ونیز آمده است و امروز در خبرها بود که خیلی از برخورد ناگوار تماشاگران با این فیلم که ظاهرا آن را دیشب هو کردند، ناراحت شده است. به قول منتقدها، این اثر بیشتر از آنکه به یک فیلم شبیه باشد، به یک چیدمان هنری شبیه است. در این مصاحبه که قبل از این ماجرا تهیه شده، خانم وایز دارد  در باره کارکردن با نامزدش آقای دارن آرونوفسکی در مقام کارگردان فیلم توضیح می‌دهد که از نظر او نباید برای کسی تعجب آور باشد، و آقای ارونوفسکی می‌گوید توانسته‌اند از نزدیکی که در زندگی دارند، در کار استفاده کنند.

 

فیلم چشمه 

فیلم چشمه دنباله کار درخشان درن ارونوفسکی در باره تاثیر مواد مخدر بر آدمها که هفت سال پیش در سال 1999 با شرکت الن برنستین روی  پرده آمد به نام مرثیه‌ای برای یک رویا یا Requim for a Dream که هرکس آن را دیده قبول دارد که صحنه‌های آن را نمی‌توان از ذهن بیرون کرد. در فیلم چشمه، یا Fountain هیو جکمن نقش یک دانشمند را بازی می‌کند در جستجوی درمانی برای سرطان که با آن می‌‌خواهد همسرش را از مرگ نجات دهد. نقش همسر او را ریچل وایز بازی می‌کند.  شخصیت او در فیلم مشغول نوشتن خاطرات آخرین روزهای قبل از مرگ خود است.

ستاره عمده دیگری که در جشنواره ونیز درخشید، خانم جولیت بینوشه، هنرمند فرانسوی است که فیلم چند روز سپتامبر یا 'Quelques Jours en Septembre'   ر را به جشنواره ونیز آورده است، از کارگردان برجسته آرژانتینی سانیاگو امیگورینا Santiago Amigorena در این فیلم، که هر چند ساخته هنرمندان آمریکائی نیست ولی به طور غیرمستقیم با فاجعه تروریستی 11 سپتامبر سرو کار داریم.   خانم بینوشه در این فیلم که ماجرای آن چند روز قبل از فاجعه اتفاق می‌افتد، نقش یک مامورمخفی پلیس فرانسه را بازی می‌کند که با دردسر روبرو می‌شود.

خانم بینوشه توضیح داد که در ساختن این فیلم از تجربه‌های یک آشنا که در پلیس مخفی فرانسه دارد استفاده کرده  است. او در باره 11 سپتامبر می‌گوید البته که این فاجعه جهان را عوض کرد اما با وجود این، نتوانست طرز فکر و چشم‌انداز بعضی ها را عوض کند، و افراطیون، از هر طرف، کمتر مطرح می‌شوند.

 

خانم بینوشه در فیلم چند روز از سپتامبر در مقابل نیک نولتی ظاهر می‌شود. فیلم که داستانش یک روز قبل از 11 سپتامبر اتفاق می‌افتد، جهان را از دیدگاهی اروپائی می‌بیند و تئوری عجیبی در باره یک توطئه در باره این حملات را بررسی می‌کند که باورکردنش برای همه آسان نیست.

***

از 21 فیلم بخش مسابقه امسال در جشنواره فیلم، 11 فیلم برای نخستین بار در جهان در این جشنواره عرضه می‌شوند، نکته‌ای که برگزارکنندگان جشنواره بر آن خیلی تاکید داشتند.  هیات انتخاب برای برگزیدن این 11 فیلم جمعا 1400 فیلم را بازبینی کرد، که نسبت به سال گذشته 300 تا بیشتر بود. مشکلی که همه فستیوال‌ها با زیاد شدن سینماگران مستقل و فیلمسازی از طریق ویدئو و کامپیوتر با آن روبرو هستند.  برای اولین بار در بخش مسابقه یک فیلم از ترینیداد هست و یک فیلم از کشور چاد، ولی در کل جشنواره فیلم ونیز، آمریکا با 13 فیلم بلند سینمائی در راس کشورها قرار دارد از نظر شماره فیلمها و بعد از آن ایتالیا است با  10 فیلم و ژاپن با شش تا، از جمله یک فیلم عمده کارتونی، و دیوید لینچ، کارگردان بریتانیائی هم به خاطر خدماتش به عالم سینما یک جایزه شیر طلائی دریافت خواهد کرد. تنها جایزه افتخاری امسال.   

مدتهاست که فیلمسازان ایتالیائی که اهل رم هستند بیشتر، شکایت دارند که این جشنواره ونیز توجهی به کارهای آنها ندارد و بیشتر فیلم‌ها آمریکائی است و آمریکائی‌ها و فیلمسازان دیگر کشورها، بیشتر جوائز را درو می‌کنند. جشنواره رم که با سرمایه هنگفتی راه افتاده،  واکنشی است به این انتقاد از جشنواره قدیمی ونیز.  اما جشنواره رم هم از هنرمندان بین‌المللی سینمای آمریکا و بریتانیا و به طورکلی سینمای انگلیسی‌زبان غرب غافل نبوده. نیکول کیدمن میهمان اصلی شب افتتاح برنامه است و در این جشنواره قرار است از خدمات شون کانری به سینما تجلیل شود، که در هر دو مورد نمی‌شود امتیاز کارهای ابتکاری به جشنواره فیلم رم داد.

برای برگزارکنندگان جشنواره ونیز، مشکل جشنواره رم از دست دادن بودجه دولتی است که حالا باید بین این دوجشنواره تقسیم بشود. یکی از جالب ترین  برنامه‌های حاشیه جشنواره، برنامه‌ای است تحت عنوان تاریخ مخفی سینمای روسیه، که در آن 18 فیلم سینمائی موزیکال روسی نماشش داده می شود که 10 تای آنها از آرشیوهای قدیمی بیرون آمده اند و برای نمایش با هزینه زیاد تعمیر شده اند، از جمله فیلم Volga Volga از سال 1938 که محبوب ترین فیلم استالین دیکتاتور کمونیست بود.