Shut Up And Sing

واکنش ملی به اعتراض ضد جنگ سه خواننده 

از جمله فیلمهای جنجالی که خیلیها منتظرش بودند، یک زندگینامه هنری است با شرکت جنیفر لوپز و مارک انتونی، که در واقع داستان تولد موسیقی سالسا است.  ولی فیلم جنجالی دیگر، یک مستند است در باره دیسکی چیکز، که در سال 2003 به خاطر اینکه در لندن از جرج بوش  به خاطر حمله آمریکا به عراق انتقاد کردند، با رویکرد منفی علاقمندانشان در آمریکا مواجه شدند. بعد از آنکه خانم نتلی مینز روی صحنه یک کنسرت در لندن گفت از اینکه با جرج بوش رئیس جمهوری آمریکائی آمریکا هم ایالتی باشد شرمنده است، واکنش شدید علاقمندان موسیقی کاونتری به این حرف چنان شدید بود که مدیربرنامه های گروه به این سه خانم هنرمند گفت منتظر همه جور تکفیری باشند، حتی  تحریم پخش ترانه از رادیو ها و مراسم سیدی سوزان، و همینطور هم شد.  

اما دیکسی چیکز را مطبوعات دست چپی و لیبرال به شدت مورد حمایت قرار دادند و حتی عکس آنها با جملات اعتراض آمیز رفت روی جلد مجله پرفروش رولینگ استون و هرچند در علاقمندان سنتی موسیقی کاونتری  صدهاهزار شنونده را از دست دادند، اما گروه عظیم دیگری در شهرهای بزرگ که مردم به اصطلاح لیبرالتر هستند، نسبت به موسیقی آنها کنجکاو شدند.  فیلم مستند خفه شو و آواز بخوان،  Shup Up & Sing این ماجرا را به صورت داستانی گیرا در آورده است که به قول بروس نیومن، منتقد روزنامه معتبر مرکوری نیوز شمال کالیفرنیا، حتی شانس دارد که جایزه اسکار بگیرد. 

خانم نتلی مینز و دو همکار دیگر او در گروه دیکسی چیکز از برنامه تور کنسرت خود به دور آمریکا چند روزی مرخصی گرفتند تا برای تبلیغ فیلم مستند جدیدی که در باره پیامد مخالفت آنها با جنگ عراق ساخته شده است در جشنواره تورونتو حاضر شوند، که فرصتی بود برای سرک کشیدن علاقمندان آنها.  

موضع ضد جنگ این گروه آن هم در سال 2003 که اکثریت مردم آمریکا پشتیبان حمله به عراق بودند، طرفداران موسیقی کاونتری را که به طور سنتی به جناح راست متمایل هستند، به شدت ناراحت کرده بود، و خیلی رادیوها پخش آهنگهای آنها را تحریم کردند.

فیلم خفه شو و آواز بخوان، داستان تلاش این گروه است برای بازگشت به صحنه. 

خانم نتلی مینز Natalie Maines   سرپرست گروه در تورونتو میگوید اعضای گروه به تدریج با حضور فیلمبرداران مستند در خانه و استودیو و هر جا میرفتند خو گرفتند و برخلاف هنرمندان دیگر، میتوانستند حضور غیرعادی دوربینها را در اطراف خود تحمل کنند.  

خانم امیلی رابینسن، خواننده دیگر میگوید فیلم مستند خفه شو و آواز بخوان ابتدا به صورت یک راکومنتری، یا مستند موسیقی راک  شروع شد ولی ابتدا که دوربینها با گروه به راه افتادند، معلوم نبود حاصل کار چی خواهد بود. برای همین بود که تصمیم گرفتند از نظر یک فیلمساز استفاده کنند زیرا اعضای گروه نمیتوانستد به خودشان نگاه عینی داشته باشند.

سال 2006 برای دیکسی چیکز سال بازگشت بود، با آلبومی پرفروش به نام برگزیده راه طولانی Taking the Long Way و کنسرتهای شلوغ  دور آمریکا، به طوری که به قول خانم مارتی مگگوایر،  شاید حالا دیگر خیلی ها طرز فکر سیاسی شان را عوض کرده باشند و گروه دیکسی چیکز دیگر خود را طرد شده حس نمیکند.