Leatherheads

کله چرمی ها:‌ رقابت عشقی در فوتبال

در فیلم «کله چرمی ها» که آن را جرج کلونی بر اساس سناریوئی قدیمی که مدتی در هالیوود این دست و آن دست می گشت ساخته است، یک قهرمان فوتبال حرفه ای که به میانسالی رسیده است، با یک قهرمان جوان که برای تقویت تیم اجیر شده است، بر سر عشق یک خبرنگار زن رقابت می کنند. داستان فیلم در شهری در غرب میانه آمریکا در سالهائی اتفاق می افتد که بازی فوتبال از یک رقابت پرهرج و مرج و خطرناک، به یک بازی قاعده مند تبدیل شد و لیگ حرفه ای پیدا کرد.

جرج کلونی، که بعضی ها او را خوش تیپ ترین مرد جهان می دانند، تا حالا فقط فیلم های جدی ساخته بود، مثل «شب بخیر و بخت بخیر» Good Night and Good Luck و فیلمهای خیلی سنگین سیاسی تهیه کرده بود، مثل سیریانا، و غیرمنتظره است دیدن یک کمدی از او.

اما شخصیتی که کلونی در این فیلم بازی می کند، یعنی ورزشکاری حرفه ای به نام داج کانلی، مرجع تاریخی دارد. او جزو تیمی بود در شهر دولوث ایالت مینه سوتا Duluth به نام تیم بولداگز Bulldogs و جالب است که این سناریو را 27 سال پیش دو تا نویسنده مجله Sports Illustrated نوشته بودند، و در این مدت، هفت هشت دست چرخیده تا رسیده به جرج کلونی، که هرچند در سناریو خیلی تغییر داده، ولی منصرف شد از اینکه برای گذاشتن اسمش در کنار سناریست ها، به دادگاه برود.

کلونی این فیلم را با الهام از فیلمهای کلاسیک سینمای آمریکا، به خصوص کارهای یک کارگردان خیلی خارق العاده دهه چهل و پنجاه، یعنی پرستن استرجس Preston Sturgess ساخته است، اما از دیگران بسیاری الهام گرفته است. اینجا، صحنه های فوتبال آمریکائی از نوع اولیه ی آن را با لباس ها و مد دهه 1920 آمریکا قاطی کرده و البته ظرافت های خانم رنه زل وگرRenee Zellweger -- به اضافه بازی یک چهره تلویزیونی، جان کراسینسکی، که کلونی معصومیت و طراوت جوانی های جیمی استیوارت را در او می بیند، ولی در محور همه اینها، جذابیت مردانه ی خود جرج کلونی قرار دارد، که همیشه می خواهد تاکید کند چقدر «آقا» است.

هر چند این فیلم به تاریخ تاسیس لیگ حرفه ای فوتبال آمریکا، یعنی National Football League تاکید دارد، ولی در اصل یک کمدی عشقی است. داستان فیلم این است که بعد از اینکه داج کانلی، مربی تیم دولوث، این چهره جوان را برای احیای تیم فوتبالش به دولوث می آورد، سرو کله خبرنگار شیکاگوئی با بازی رنه زل وگر پیدا می شود که می خواهد در باره داستانهائی که این جوان در باره فداکاری هایش در جنگ گفته (در جنگ جهانی اول، منظورش است) افشاگری کند.

کلونی در مصاحبه ای با خبرگزاری آسوشیتدپرس می گوید تولید فیلم، طرحی بود که می خواست اجرا کند. او می گوید در این فیلم جهانی است که قبلا دیده نشده، و شخصیتی است که خودش دوست داشت نقشش را بازی کند، هرچند که در 45 سالگی، برایش دشوار بود ایفای نقش یک ورزشکار.

کلونی می گوید برعکس آنچه می گویند، اگر سناریو و بازیگران خوب باشد، کمدی ساختن کار سختی نیست. او می گوید سختی کار این فیلم حساب کردن همه جزئیات بود، برای اینکه تمام صحنه ها، نوع عدسی ها و زاویه ها، باید برای گرافیک کامپیوتری تنظیم می شد که تماشاگر را به سال 1925 منتقل کند.

رنه زل وگر نیز می گوید شخصیت او در فیلم «کله چرمی ها» ترکیبی است از شخصیت های زن در فیلمهای کلاسیک هالیوودی، مثل جینجر راجرز و کترین هپرن، یعنی زرنگ، نکته سنج، مطمئن و سکسی.. البته در ظاهر و می افزاید بازهم در ظاهر، نگاه کنید به لباسهای این شخصیت و آدمهائی که با او هستند. فیلم کله چرمی ها سومین فیلم کلونی در مقام کارگردان، و نخستین تجربه کلونی در کارگردانی یک فیلم کمدی است.

کلونی در مصاحبه دیگری، سبک فیلمسازی خود را «کمدی خل مشنگ» توصیف کرده است، یا screwball که به گفته کلونی، یک قرارداد است بین فیلمساز و تماشاگر، که از واقعیت فاصله بگیرند، مثلا وقتی یک نفر مشت می زند به کله دیگری، او اول یک خورده می رود هوا، و بعد دور خودش می چرخد و زمین می خورد. کلونی این نوع کمدی را قاطی کرده با کمدی slapstick برمبنای شوخی های فیزیکی است و ناشی کاری است، و آن را هم قاطی کرده با کمدی عشقی. ولی دلیل اینکه چرا یک همچنین سوژه ای را انتخاب کرده، زرنگی اوست، چون نمی خواهد با انگ سیاسی خوردن، نصف تماشاگرها را که با عقاید سیاسی اش زیاد موافق نیستند، برای همیشه از خودش برنجاند.

درمیان منتقدها، به هرحال نسبت به این فیلم حسن نیت وجود دارد. چون همه جنبه های آن درست است. از یک طرف سراغ یک دوره رفته که کمتر در سینما می بینیم، از طرف دیگر، در افتتاح فیلم، خیلی توجه کرده که به جنبه های مردمی آن تاکید کند، مثلا فیلم را برداشته برده در همان شهری در مینه سوتا که تیم بولداگ از آنجا بود، یعنی دولوث، آنجا هم فیلم را افتتاح کرده.

به قول نویسنده هالیوود ریپورتر، فیلم کله چرمی ها از آن فیلم هاست که شما می خواهید آن را دوست داشته باشید . از یک طرف این لباسها و دکورهای دهه 1920 که به دهه غرنده مشهور است، Roaring 20s، و موزیک آن دوره، که خیلی گیرا است، اما ایرادی که این منتقد گرفته، این است که کلونی به عنوان کارگردان نتوانسته تصمیم بگیرد به چه سبکی می خواهد فیلم بسازد، چه نوع کمدی ای است این فیلم... تشبیه کرده این فیلم را به یک فیلم دهه های قبل به نام The Natural یا طبیعی با شرکت رابرت ردفورد، که فیلمی بود در باره چگونگی شکل گرفتن افسانه های ورزشی... به نظر این منتقد، فیلم کله چرمی ها، خیلی این در و آن در می زند که جالب باشد، اما هیچوقت جا نمی افتد، و تجربه در سبک های مختلف کمدی، باعث شده که 20 دقیقه هم طولانی کرده فیلم را... به نظر او حتی عشق فیلم هم متقاعد کننده نیست. کرک هاینکات نوشته در کل، خیلی ناشیانه کار شده این فیلم.

منتقد دیگر، راس بردلی Bradley، تعریف کرده به خصوص از سناریو فیلم، که آن را دانکن برنتلی همراه با ستون نویس مجله Sports Illustrated ریک رایلی، با هم نوشته اند حدود 30 سال پیش، و پر از تک جمله های خنده دار است و زخم زبان های بانمک. و اوج اینها، بگومگوی دو شخصیت اصلی یعنی کانلی با بازی کلونی و رقیبش لیتلتن است با بازی کارسینسکی. ولی همین منتقد هم پیش بینی کرده که این فیلم رکورد فروش را نخواهد شکست، ولی توصیه کرده اگر با دختری شب قرار دارید، فیلم مناسبی است.

مشخصات فیلم

کله چرمی ها Leatherheads کارگردان: جرج کلونی George Clooney بازیگران: جرج کلونی، جان کراسینسکی John Krasinski و رنه زل وگر Renee Zellweger پخش در آمریکا از شرکت یونیورسال Univeral.

نویسنده بهنام ناطقی / بهنام ناطقی: کننده ی اصلی / صاحب کار: بهنام ناطقی / خریدار: بهنام ناطقی / خواننده: بهنام ناطقی / فروشنده بهنام ناطقی/ مصرف کننده: بهنام ناطقی / تکرارکننده: بهنام ناطقی