Iran Election in Media – 16

حکومت خنده دار و تحلیل گمراه چپ  – بازتاب بحران ایران در رسانه ها – 16

 

راجر کوئن ستون نویس نیویورک تایمز و مارتین ایمیس، داستان نویس بریتانیائی و نویسنده گاردین، در مصیبت پیامد انتخابات در ایران، جنبه های مضحکی می بینند. حمید دباشی  و ریس الریش در مقاله هائی از نویسندگان تندروی چپ در نشریات تخصصی آمریکا و عرب انتقاد می کنند که خیزش اعتراض به نتیجه انتخابات در ایران را به شیطنت های «سیا» و بازگشت امپریالیسم مربوط کرده اند. دو  فیلم در باره «اتحاد جهانی برای ایران»  از جمله کاری از دی جی اسپوکی  با صدای سوسن دیهیم در این گزارش گنجانده شده است به اضافه کارتون هائی درباره نوکیا.

 

کامبیز حسینی: و می رسیم به گزارش امشب بهنام ناطقی، همکار شباهنگ در نیویورک که با نزدیک شدن روزه سیاسی در مقابل سازمان ملل و همچنین روز همبستگی جهانی با خیزش اعتراض رای دهندگان ایرانی به نتیجه انتخابات، باز هم آن را اختصاص داده است به بررسی بازتاب بحران در رسانه ها، با تم «جهان دارد نگاه می کند.»

 

(رو به بهنام) جنب و جوش زیادی می بینیم در میان ایرانی ها به خاطر نزدیک شدن سی ام تیر.

 

بهنام ناطقی: این هم سالگرد دیگری است و بهانه تازه ای است برای اطلاعرسانی و نشان دادن تداوم مخالفت -- به خصوص که همراه شده در خارج از کشور با برنامه های متعدد و ابتکاری ابراز همبستگی.

 

اما در میان مقالاتی که اخیرا در باره ایران در آمده، چند تن از نویسندگان برجسته، در پدیده های مصیبت بار و تلخ، جنبه های مضحکی پیدا کرده اند.

 

از جمله، باید به مقاله امروز ستون نویس نیویورک تایمز و هرالد تریبون اشاره کنم، راجر کوئن، که به تازگی از ایران برگشته که نوشته مضحک بودن وقایع بعد از انتخابات علیرغم مرگ و مصیبت، غیرقابل انکار است. از جمله برای این نویسنده مضحک بود که رهبر جمهوری اسلامی عجولانه انتخابات را وهی الهی دانست، بعد به شورای نگهبان دستور داد رسیدگی کنند، و بعد هم نتیجه رسیدگی را قبل از پایان آن، خودش به شورای نگهبان اطلاع داد --

 

راجر کوئن می نویسد شاید مهم ترین نکته در سخنان آقای هاشمی رفسنجانی در نماز جمعه این بود که کاری نکنیم که در دنیا به ما بخندند. کوئن تضادهای روزهای اخیر را مضحک می داند، از جمله دعوت از صدها خبرنگار و بعد اخراج آنها، صحبت از اخلاق و دمکراسی دینی و بعد چماق زدن زنها و دخترها را در خیابانها و نظائر آن را خنده دار می داند ولی می نویسد برای مردم ایران که از تاریخ خود مغرور هستند، این دوران یک پیش پرده ننگین است که بهای آن را آیت الله علی خامنه ای با از دست دادن قدرت بی چون و چرای خود می پردازد.

 

مارتین ایمیس، رمان نویس برجسته انگلیسی هم در سری مقاله هائی که در باره ایران برای روزنامه گاردین چاپ لندن  به مضحک بودن اوضاع اشاره می کند و و می نویسد خیلی از رفتارهای نظام ایران  خنده دار است.

 

ایمیس در این مقاله تشریح می کند که اصول چهارگانه این انقلاب به تمامی کذب هستند، از جمله، انقلاب در آغاز اسلامی نبود، جنگ ایران و عراق تحمیلی نبود، آیت الله خمینی مرد چندان بزرگی نبود بلکه هیولائی بین المللی بود و از همه مهم تر، ضد آمریکائی گری این انقلاب را هم اظهارات رئیس جمهوری امریکا برک اوباما، پایان بخشیده و آنچه مانده، شهری است که در آن تاکسی رانها برای روحانیون توقف نمی کنند و نظام در دریای نامشروعی خود دارد غرق می شود.

 

***

 

ولی باید گفت تظاهرات اعتراض آمیز، که حالا زیر چماق و ساچمه، از خیابانها تا حدود زیادی بیرون رفته، در رسانه ها تداوم پیدا می کند، به خصوص در ویدیوها، ترانه ها، و در کاریکاتورها...

مثل این کاریکاتور هنرمندانه که می بینی درست یک ثانیه قبل از روشن شدن چراغ سبز، چماقدار نیروی زیرشورش چماق را فرود می آورد... مثل اعلام نتایج انتخابات...

یا این یکی، که تفسیری است بر انتخاباتی که به صورت نقابی عمل کرد برای حکومتی در باطن، نظامی...

یا این طرح از هیوا شرفی که یادآوری می کند خون به پا خواهد شد، با اشاره به اسم آن فیلم معروف...

یا این طرح، از هنرمند برجسته مانا نیستانی که چند دفعه دیگر هم کارش را اینجا نشان دادیم -- این جا می بینی که چکمه های نظامی برپای خرگوش تندرو و مغرور سنگینی می کند و لاک پشت سبز از او پیشی می گیرد.

 

کامبیز حسینی: امروز زود کاریکاتورها را نشان دادی...قبل از اینکه چیزی بگوئیم.

 

بهنام ناطقی: طرحهای قشنگی است ترسیدم جا بماند اگر به آنها نپردازیم...

 

کامبیز حسینی: ولی بهنام! این هفته نگاه ها متوجه خارج از کشور هم هست و همبستگی جهانی، که مردم داخل را دلگرم می کند.

 

بهنام ناطقی: بارها گفته شده و باز هم می گوئیم که استقبالی که از فراخوان اکبر گنجی شد برای سه روز اعتصاب غذا، یا روزه سیاسی در نیویورک، خارق العاده است، از این نظر که برای اولین بار، مرزهای میان مهاجران و انصار را از بین برد و تبعیدی های انقلاب اسلامی سی سال پیش را با تبعیدی های اصلاحات هفت هشت سال اخیر در یک جبهه قرارداد -- همراه با هنرمندان برجسته آمریکا، از دختر رابرت ردفورد گرفته تا شان پن و متفکرانی مثل نوم چامسکی، هنرمندان ایرانی از لس آنجلس می آیند و اساتید دانشگاهها از همه ایالت ها و فعالان حقوق بشر، نویسندگان و هنرمندان برجسته، از جمله گوگوش، و نامزد جوایز اسکار وامی، خانم شهره آغداشلو سخنرانی خواهند کرد.

 

بلافاصله بعد از آن، روز شنبه 25 ژوئیه هم روز همبستگی سراسری است با معترضین ایران در پنجاه شهر دنیا، از جمله نیویورک، لس آنجلس -- در سنفرانسیسکو این تظاهرات به یک گردهمائی در مقابل شهرداری تبدیل شده که برگزارکنندگان پیش بینی می کنند دست کم 10 هزار نفر در آن شرکت کنند، به خصوص که با کنسرت موسیقی هم همراه است. فیلمی که می بینی تبلیغ این مراسم است که در تلویزیون های محلی سنفرانسیسکو پخش می شود.

 

کامبیز حسینی: مقاله های زیادی به خصوص در نشریات تخصصی غرب منتشر می شود در باره ایران که نشان می دهد متفکران اینجا چه تلاشی می کنند برای اینکه با ربط دادن این خیزش به جریان های آشنای تاریخی، آن را تجزیه و تحلیل کنند.

 

بهنام ناطقی: درسته، هر کس از ظن خود شد یار من.. از این اختلاف نظرها شاید ما بتوانیم درس هائی در باره ایران بگیریم. در آمریکا بعد از آنکه پرزیدنت اوباما در اشاره به خیزش ایران از جنبش حقوق مدنی مارتین لوتر کینک و راهپیمائی مشهورش به واشنگتن یاد کرد، خیلی ها، با آن ادبیات، که برای خودشان آشناتر است، به تفسیر آن پرداخته اند.

 

خانم شارلین هانتر گولت، مفسر سیاسی و رئیس دفتر سی ان ان در آفریقای جنوبی، که چندین مستند در باره مبارزات سیاهان آمریکا ساخته، در مقاله ای بعد از تشبیه ندا آقا سلطان به زنان و دخترانی که در جریان مبارزه حقوق مدنی قربانی شدند، می نویسد امیدوارم که مبارزان در ایران درس مهاتما گاندی و مارتین لوترکینگ را فراموش نکنند که همیشه و در هر حال باید از خشونت پرهیز کرد و بعد ترانه مشهور راهپیمائی صدها هزار نفر از جنوب آمریکا به واشنگتن را یادآوری کرده که می خواندند هیچکس نمی تواند مرا از این راه بازگرداند.

 

کامبیز حسینی: ولی موضوع جناح چپ و راست که اشاره کردی چی بود؟

 

بهنام ناطقی: بعضی متفکران تندرو در جناح چپ آمریکا، که در باره ایران هم زیاد نمی دانند، در همدردی با هوگو چاوز و آقای احمدی نژاد، می کوشند که اصلاح طلبان و معترضان به نتیجه انتخابات در ایران را بخشی بدانند از آنچه تلاش امپریالیسم غرب برای تسلط مجدد به ایران می دانند.

 

در واکنش به مقالات متعدد چپگرایان آمریکائی و عرب در نشریات تخصصی، حمید دباشی، استاد فرهنگ خاورمیانه در دانشگاه کلمبیا، درمقاله تحقیقی و مفصلی در هفتگی الاهرام می نویسد، این نظرها را گردآوری کرده برای اینکه یکجا مورد انتقاد قرار دهد. آقای دباشی می نویسد چپگرایانی که چنین استدلال کرده اند، آگاهی از جزم ایرانیان برای مبارزه با ظلم داخلی ندارند و برای توجیه بحران به کلیشه های پوسیده ادبیات چپگرایانه متوسل شده اند که همه چیز را از دریچه مبارزه ضد امپریالیستی خود می بیند.

 

ریس ارلیش، Erlich روزنامه نگار سرشناس آمریکائی هم که ماه گذشته از ایران گزارش می داد و کتابش The Iran Agenda مورد استناد بعضی از همین نویسندگان جناح چپ آمریکا قرار گرفته، می نویسد یک گروه کوچک اما پرسروصدا در نشریات چپ، مثل The Monthly Review و Foreign Policy Journal و بعضی مفسران مثل افسر سابق جیمز پتراس، با مثال آوردن از مداخله های CIA در کشورهای دیگر، تلویحا می خواهند خیزش عظیم در ایران را به بازی های سازمان «سیا» مربوط کنند یعنی در واقع حرف سخنگویان رسمی و ولایت فقیه را تکرار می کنند. ارلیش می نویسد کثرث طبقاتی تظاهرات اخیر که سریع و بلافاصله برخاست، حتی از کنترل رهبران اصلاح طلب در داخل ایران هم خارج بود چه برسد به کنترل سازمان سیا.

 

او نوشته است برای اعتراض به حکومتی که کارگران، زنان و اقلیت های قومی و اکثریت جامعه ایران را سی سال به اختناق دچار کرده، و بعد هم در انتخابات به تقلب اشکار متوسل شده، (که ارلیش در مقاله اش به جزئیات آن اشاره کرده) تظاهرکنندگان به تحریک سازمان CIA نیاز نداشتند.

 

و در طرحها و جرقه های هنری شاهد ابراز همین خشم خودجوش هستیم که به الهام از خارج نیاز ندارد. از جمله یک نمونه از مبارزه در داخل کشور را در برخورد با شرکت تلفن سازی نوکیا زیمنسی می بینیم که نه به چپ مربوط است و نه به راست. در میان خبرهای مردمی، که بازتاب گسترده پیدا کرد،

 

همکاری شرکت نوکیا است با سازمانهای امنیتی جمهوری اسلامی برای استفاده از سیگنال های تلفن همراه برای شناسائی کاربران یا قطع ارتباط آنها با همدیگر، چه از طریق قطع تلفن و پیامک مناطق شلوغ، یا از طریق بازداشت و حبس که خانواده ها را از هم جدا می کند، چنانکه در این طرح می بینی...

که عکس پیام آگهی های این شرکت است که مدعی است برای وصل کردن آمده است...

که می بینی در این طرح ها چطور شعار تبلیغاتی آن، به زبان تصویر وارونه شده است.

 

کامبیز حسینی: رسم شده در ایران به خبرچین می گویند نوکیا. ..

 

بهنام ناطقی: در سایت های ایرانی به نقل از فروشندگان تلفن همراه در تهران می خوانیم که فروش گوشی های نوکیا به خاطر تحریم معترضان، بین ده درصد تا حتی 50 درصد در بعضی مغازه ها، افت کرده که بخشی ازآن هم به خاطر کسادی بازار اقتصاد کشور است... ولی شرکت معظم نوکیا زیمنس، به گزارش واشنگتن تایمز، به خاطر همکاری اش با حکومت ایران در خطر ضرر بزرگتری است از افت فروش در ایران... و آن از دست دادن قرارداد ساخت واگنهای راه آهن شهری لس آنجلس است قراردادی به ارزش 300 میلیون دلار

بازگردیم به مطلب آغاز برنامه و برنامه همبستگی با ایرانیان در سراسر دنیا... با همکاری صدها داوطلب در سراسر دنیا، در بیشتر از 50 شهر روز شنبه برنامه همبستگی با مبارزان در ایران به صورت راهپیمائی، گردهمائی، کنسرت و سمینار برپا می شود و از جمله فعالان در این برنامه ها، موسیقدان و نقاش و نظریه پرداز جنبش موسیقی امبینت ambient  یا تریپ هاپ trip hop  در آمریکا، پال میلر Paul Miller مشهور به دی جی اسپوکی DJ Spooky برای روز همبستگی جهانی 25 ژوئیه فیلم جالبی درست کرده با استفاده از صدای خواننده و آهنگساز موسیقی پیشتاز، خانم سوسن دیهیم که جالب است برای پایان برنامه امروز آن را پخش کنیم.