Tucker Robbins: Salvage Artist

تاکر رابینز: طراحی بازیافت

یک طراح داخلی به نام تاکر رابینز، که ده سال پیش یکی از معدود کاهن های بودائی آمریکائی تبار بود، اینک در کارگاه عظیمش در نیویورک،  از تخته و الوار و کُـنْدِه های خیس و پوک درختان مرده، میز و تختخواب مدرن می سازد. اثاثیه ای که رشته ای از معماری داخلی با پروای محیط زیست را در بر می گیرد به نام «بازیافته» یا salvaged.  رابینز از پیش پا افتاده ترین دستمایه ها، اثاثیه سنگین ومدرن می سازد مناسب  فضاها و زندگی های امروزی.

 

اثاثیه ی طرح تاکر رابینز طوری کار شده اند که تقریبا هیچکدام را نمی توان به فرهنگ خاصی، مثلا آفریقائی، یا هندی، یا ژاپنی، مربوط کرد. منشاء کار تاکر رابینز، طراح برجسته نیویورکی، خود طبیعت است.  در آفریقا، جنوب آمریکا، آسیا، دهها کشور وجنگلی که تاکر سفر کرده، درخت، درخت است  و چوب، چوب است... سعی می کند جوهر طبیعت را در نهایت سادگی اش بیاورد داخل خانه ها. و البته آن هم چه خانه هائی! چه فضائی آدم باید داشته باشد  که بتوانند میزناهار خوری سه چهار متری با پایه های 500 کیلوئی را در خودشان جای بدهند.   سرچشمه اینها، منشاء اینها و مراحلی که باید دستمایه طی کند تا به این طرحها تبدیل بشود، هنر تاکر را به هنر گرانی تبدیل می کند که مثل کار هر هنرمند برجسته دیگری، داشتنش برای همه نیست، اما می تواند الهام بخش همه باشد.

 

***

 

گزارش تلویزیونی بهنام ناطقی

  میزی که آشکارا مقطع یک درخت توخالی است؛  تختخوابی از کنده عظیم یک درخت باستانی... و طرحها برای اثاثیه سنگین دیگر، مثل این قطعه از یک درخت که تبدیل شده به میز قهوه خوری... یا مبل های سنگین، همه از چوب های متروک و بلااستفاده و دورانداخته شده، ساخته شده اند که برای مردم بومی، گاهی حتی به کار سوزاندن هم نمی آیند. تاکر رابینز، طراح و فعال محیط زیست، می گوید تخته های عظیم بازیافته از کنده هائی هستند  که غواصان سریلانکائی آنها را از زیر آب به کمک فیل و ریسمان بیرون کشیده اند، و در کارگاه او به میزهای ناهارخوری فاخر و زیبا تبدیل می شوند. جستجو در سفربه آسیا و آفریقا، برای تنه های عظیم درختان که به درد بازیافت بخورند، بخشی ازداستانی است که در میزها و تخت های تاکر رابینز، نهفته است.

 

قطعات بازیافته از درختان مرده آفریقا، جنوب آمریکا و آسیا، به این کارگاه در نیویورک مهاجرت می کنند، تا برای زندگی جدید آماده شوند.

تاکر رابینز می گوید آنچه اینجا می بینید، بازیافته است از سراسر دنیا؛ ابزار شخم زدن خاک  از فیلیپین، قایق از سریلانکا، ستون خانه از هند، تخته از سریلانکا، کامرون و فیلیپین، که اینجا می مانند تا با آب و هوای شمالی نیویورک آموخته شوند و به میزصندلی سنگین تبدیل شوند. 

محور طرحهای تاکر رابینز، بازیافت دستمایه های مصرف شده است، تقریبا با کمترین دخل و تصرف. تاکر رابینز می گوید عناصر معماری بازیافت شده از ساختمانهای چوبی و قدیمی، در و پنجره خانه ها هم اینجا می آیند که خشک شوند.

 

دستمایه های بازیافته، وقتی در کارهای های تاکر رابینز به اشیائی نوین برای زندگی امروز تبدیل شوند، تاریخچه های خود از طبیعت، قبیله ها و خانواده ها و قرنها را،  از سرزمین های دور دست، به میان ساکنان شهرهای مدرن و امروزی می آورند. تاکر می گوید  کنده کاری های روی هر تخته یا چوب، نمادی است از یک خانواده، علائم جادوئی انرژی، هر زخم و نشان  روی چوب، قصه گذر عمر است برای یک خانواده خاص.

تاکر رابینز می گوید چوب از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود، با نقش و نشان هر نسل... او می گوید آمریکائی ها همه چیز را شسته رفته می خواهند، و یادشان رفته که چوپ، تاریخچه اتفاقات گذشته است. او می گوید خوشحالی اش این است که نقش قصه گوی اثاثیه و اسباب منزل را به آمریکائی ها یادآور شود.

 

رابینز می گوید و این حرفها، ما را باردیگر می آورد سر این مجسمه های اسناکاواکا، که هر کدام از یک شاخه درخت ساخته اند، و به  گوی هائی می مانند که انگار روی هم سوار شده اند، تصوری از توازن در ذهن ما ایجاد می کنند. او می گوید تکنولوژی آفریقا را می گیرد و آن را با تفکر غربی مخلوط می کند تا بیننده را سردرگم کند.

 

میزها و وسایل دیگر زندگی که تاکر رابینز طرح می کند، ضمن آنکه ریشه ارگانیک، طبیعی و باستانی دارند، ولی یادآور خطوط ساده طراحی مدرن هستند. تاکر رابینز می گوید خیلی از شکل های معماری و طراحی مدرن همیشه وجود داشته اند، ازلی هستند، مثل اهرام مصر...  از دید او، طراحی مدرن، درباره ویراستن پیراهه هائی است که در طول قرنها در فرهنگ ما روی هم جمع شده اند، و به نوعی بازگشت است به ریشه های مشترک انسانها.

 

فلسفه بازیافت، که تاکر آن را در طراحی داخلی به کار می گیرد، ملهم از فلسفه دین بودائی است که از گزند رساندن به محیط زیست می پرهیزد و به چرخه تولد معتقد است، به معنی بازگشت های چند باره به جهان. تاکر، قبل از پرداختن به طراحی داخلی،  ده سال به عنوان یک راهب بودائی به نیایش و آموزش مشغول بود.

 

تاکر می گوید یک کاهن بودائی قبل از هرچیز باید خود را بشناسد و او، وقتی در درون خود به خودشناسی رسید، تصمیم گرفت از گوشه خلوت بیرون بیاید و در میان راه های بودن با مردم، چوپ را مناسب ترین یافت زیرا دستمایه ای است مشرک میان همه، و خودش هم عاشق درخت است. در دستمایه های بازیافته، تاکر رابینز، زیبائی را در کاستی ها و شکلهای غیرمتعارف جستجو می کند. تاکر رابینز می گوید از خود درخت چیزی زیباتر نیست و هدف او آوردن زیبائی طبیعت به درون خانه هاست، و شناختن ناصافی و درهم برهمی آن، بی نظمی آن، برای اینکه خود او هم همانطور است، و هیچکس همیشه کاملا صاف و کامل و شفاف و منظم نیست.

 

طرحهای تاکر رابینز، میزناهارخوری های بزرگ با ابعاد غیرعادی، چارپایه های سنگین از کُنده درختان، و اشیاء دیگر از جمله این قطعات آسیاب نیشکر، همه از چوب بازیافته ساخته شده اند و می خواهند دیدگاه قبیله ای و باستانی نسبت به اصالت طبیعت را به داخل ساختمانهای پیشرفته و شیک نیویورک بیاورند. او می گوید در خود طبیعت دنبال زیبائی و هماهنگی می گردد و سعی اش این  است که به جای طراحی در مغزش، طرح هائی که در درون دستمایه ها پیدا می کند، تشخیص دهد و بشناساند.

 

***

 

ارتباطی که بین خطوط ساده و پاکیزه طراحی مدرن با فلسفه شرقی نشان داد، به یقین برای بیننده های «صدای آمریکا» جالب بود.  کار او، بیشتر شبیه مجسمه سازی است تا طراحی میز و تختخواب. چون کارها را تک تک می سازند، و هر کار به خاطر شخصیت دستمایه، یعنی آن تخته چوب خاص که انتخاب شده، با کارهای دیگر متفاوت  و یگانه است.  بعضی از آنها به اثر هنری شبیه است، و بلندپروازی اش نیز قابل توجه است که انگار می خواهد در یک شیء که برای زندگی به وجود می آورد، همه چپز را با هم تلاقی دهد، کار هنری با شیء قابل مصرف، بازیافت و پرهیز از اصراف، فلسفه شرق و زندگی غرب.